Pterinochilus murinus

Wygląd i wielkość

Samice osiągają zróżnicowaną wielkość, od 5 do 6,5 cm długości ciała. Samiec jest stosunkowo mniejszy, w okolicy 5,5 cm.

Odmiana zwykła

(mamilatus - jest to niepoprawna nazwa używana w Polsce) Karapaks ptasznika jest koloru wyblakłej żółci z elementami brązu; na nim widnieją czarne, promieniście ustawione linie. Odwłok pająka jest brązowo-żółto-beżowy; na nim widoczne są charakterystyczne czarne plamki i kropki. Uda ptasznika są żywsze kolorystycznie: żółto-pomarańczowe z lekkim brązowym odcieniem. Dalsze segmenty nóg są już bardziej wypłowiałe: kolor żółty przeplata się tam z beżem.

Orange form

(czasami także spinifer jest to jednak niepoprawna nazwa używana w Polsce) Karapaks ptasznika jest jaskrawo żółto-pomarańczowy; na nim widnieją promieniście rozłożone, czarne pasy. Widoczne są także obwódki wokół oczu. Odwłok jest ciemnopomarańczowy z lekkim odcieniem czerwieni na jego początku; pojawiają się także na nim charakterystyczne czarne plamki. Uda pająka są bardzo jaskrawe - dominuje na nich mieszanka pomarańczy z krwistą czerwienią (szczególnie na tylnych odnóżach), nie brakuje także nutki brązu. Dalsze segmenty nóg są już w kolorze odwłoka. Pięty i stopy jednakże, zawierają sporo ornamentów czerni.

Usambara

Jest to odmiana znaleziona na górze Usambara, od orange i red form różni się tylko odcieniem czerwieni, jest brudnoczerwona jednak jest to różnica praktycznie niezauważalna.

Red form

Od orange form i usambara różni się tylko odcieniem, jest czerwona jednakże jest to prawie niezauważalne.

Dark form

Karapaks ptasznika jest szaro beżowy, poprzecinany promieniście rozchodzącymi się czarno-granatowymi liniami. Podobnie jest z odwłokiem - na jego szaro-beżowym tle, widnieją czarno-granatowe plamki i pasy, tworzące charakterystyczny wzorek. Uda i stopy pająka są czarne; natomiast dalsze segmenty jego nóg przybierają kolor mieszaniny czerni i szarości. W miejscu łączenia się ud i rzepek widnieją żółte obwódki.

Kalahari form

Karapaks ptasznika jest granatowo-czarny, na którym widnieją rozkładające się promieniście bardzo jasne (lekko żółte) linie. Czarny odwłok pokryty jest gęsto żółtymi i pomarańczowymi plamkami i kropkami, układającymi się w nieco inny wzór niż u reszty odmian murinusów. Uda i stopy pająka są czarne; natomiast dalsze segmenty jego nóg są mieszanką czerni i jasnego granatu

Długość życia

Samice żyją 7-12 lat, samce po ostatniej wylince żyją około 12 miesięcy.

Występowanie i biotop

Ptasznik ten jest szeroko rozpowszechniony w Afryce, występuje w Angoli, Kenii, Botswanie, Namibii, Tanzanii, Zambii i Zimbabwe. Pająk zamieszkuje stepy, sawanny, lasy liściaste. Żyje w norkach gęsto oplecionych pajęczyną.

Cechy szczególne i ciekawostki

Wyjątkowo agresywny ptasznik, zaniepokojony atakuje z ogromną prędkością, kąsa bez zastanowienia. Zdenerwowany stryduluje, przez co wydaje syczące dźwięki. Dysponuje bardzo silnym jadem.

WARUNKI HODOWLI

Terrarium

Terrarium dla dorosłego osobnika powinno mieć wymiary około 30/20/20(dł./szer./wys.) cm. Może być otwierane z przodu lub góry. Konieczna jest wentylacja w postaci pasków z nawierconej aluminiowej płytki. Druciane i plastikowe siatki nie są najlepszym rozwiązaniem, gdyż mogą zostać przegryzione.

Młode osobniki trzymamy w pudełkach po kliszy lub pojemnikach na mocz. Wraz ze wzrostem przekładamy je do coraz większych "terrariów". Hodowcy stosują z powodzeniem pudełka po sałatkach, czekoladkach, wacikach do uszu, pojemniki na żywność różnych rozmiarów itp. Popularne są także faunaboxy, które dość tanio można dostać w sklepach zoologicznych.

Terrarium powinno być ustawione z dala od kaloryfera, głośników, wszelkich sprzętów powodujących drgania, w miejscu spokojnym, gdzie nie będzie narażone na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, stracenie z półki lub potłuczenie.

Jako podłoża używamy kwaśnego torfu, włókna kokosowego lub ich mieszanki, grubość podłoża powinna wynosić ok. 5- 7 cm, co umożliwia pająkowi kopanie i zapewnia utrzymanie odpowiedniej wilgotności. Powinniśmy zapewnić pająkowi kryjówkę, którą można zrobić z łupiny kokosa lub ceramicznej doniczki. Tylną ścianę terrarium możemy wykonać z korka, kory, słomianki lub zaprawy tynkarskiej bądź styropianu pomalowanych farbą wszystko zależy od naszych zdolności i pomysłowości. Jako wystrój wykorzystujemy korzenie, kawałki kory, łupiny orzecha kokosowego wszystko najlepiej odpowiednio zabezpieczone przed wilgocią nietoksycznym lakierem bezbarwnym. Terrarium możemy obsadzić żywymi roślinami, ale najczęściej zostają one zniszczone przez mieszkańca, najlepiej spisują się sztuczne rośliny.

Ogrzewanie i oświetlenie

Do ogrzania terrarium można użyć żarówki lub kabla grzewczego. Większość hodowców wybiera to pierwsze rozwiązanie, gdyż żarówka poza funkcją grzewczą oświetla także terrarium. Przeważnie zaleca się stosowanie żarówek o mocy 15-25 wat. Można oczywiście zastosować mocniejszą - wszystko zależy jak daleko od terrarium umieszczone jest źródło ciepła (unikamy montowania promienników w terrarium z uwagi na możliwość poparzenia naszego pająka). Żarówka nie ma możliwości regulacji a podłączenie jej pod termostat nie wydaje się rozsądnym rozwiązaniem. Trzeba, więc metodą prób i błędów tak dobrać moc żarówki oraz tak ustawić odległość by temperatura utrzymywała się na żądanym poziomie. Żarówka może być zwykła, biała lub czerwona, której stosowanie jest wskazane szczególnie nocą. Czerwone światło jest niewidoczne dla ptaszników i możemy je bez kłopotu obserwować w porze ich największej aktywności.

Jeśli zdecydujemy się na użycie kabla grzewczego powinniśmy zaopatrzyć się w termostat. Sam kabel możemy zamontować pod terrarium, za jego ścianką lub wmontować go w nią (w przypadku, gdy np. ozdabiamy ją korkiem, zaprawą z kamieniami itp.). Nie powinno się umieszczać kabla bezpośrednio w terrarium. Moc 25 wat jest zupełnie wystarczająca.

Należy pamiętać by zapewnić pająkowi miejsca o różnych temperaturach. Jedna część terrarium powinna być mocniej ogrzewana by zwierzę samo mogło wybrać, jakie warunki są dla niego w danej chwili najlepsze.

Temperatura i wilgotność

Wilgotność powinna się mieścić w przedziale 60-70%, jednak krótkotrwałe zmiany nie powinny zaszkodzić starszym osobnikom. Z racji tego, że jest to ptasznik afrykański temperatura powinna wynosić 26-28 st. C. W nocy może spadać o parę stopni.

Żywienie

Młode karmimy wylęgiem świerszcza, małymi karaczanami, krojonymi mącznikami, oraz pinkami, którym przed podaniem zgniatamy główki by nie zakopywały się w podłoże. Wraz ze wzrostem ptasznika podajemy coraz większy pokarm pamiętając by nie był on większy niż ciało pająka. Dorosłym osobnikom podajemy wszelkiego rodzaju bezkręgowce odpowiedniej wielkości - mączniki, karaczany, świerszcze, szarańczę, drewnojady. Raz na jakiś czas można podać mysiego oseska. Kręgowce powinny jednak stanowić dodatek i urozmaicenie, a nie podstawę diety. Można podawać także samodzielnie złapane owady. Odławiać je należy w miejscach gdzie nie są one narażone na działanie spalin, oprysków z pól oraz wszelkich innych zanieczyszczeń. Należy wystrzegać się owadów mogących zrobić pająkowi krzywdę, oraz potencjalnie trujących (gąsienice, pluskwiaki itp.). Najlepsze są przedstawiciele prostoskrzydłych - szarańczaki, pasikoniki, świerszcze.

ROZPOZNAWANIE PŁCI

Dorosła samica zazwyczaj większa i mocniej zbudowana od samca. Samce mają dłuższe odnóża, narządy kopulacyjne na nogogłaszczkach (tzw. bulbusy) oraz haki na goleniach pierwszej pary nóg. Rozpoznanie płci jest możliwe już u niedorosłych osobników po szczegółach budowy płytki i szczeliny płciowej oraz na podstawie wylinki.

Polecany dla doświadczonych hodowców.