Haplopelma lividum

Wygląd i wielkość

Samiczki tego gatunku dorastają do 6cm ciała. Samce mniejsze i smuklejsze. Ubarwienie dorosłych samic zachwyca swoją pięknością. Karapaks i odwłok są koloru popielato-szarego. Nogi natomiast są niebieskie. Samiec po ostatniej wylince traci jednak całkowicie niebieski kolor i nabiera nieco brązu na karapaksie i odwłoku. Młode osobniki są szarawe. Niebieskich barw zaczynają stopniowo nabierać od 6 wylinki.

Długość życia

Samice dożywają 17-18 lat. Samce stosunkowo krócej. W zależności od warunków 1-2lata po ostatniej wylince.

Występowanie i biotop

Naturalnie zamieszkuje lasy tropikalne Tajlandii, Birmy i Malezji. Kopie głębokie tunele z komorą na końcu.

Cechy szczególne i ciekawostki

Szybki i agresywny ptasznik. Odradzany początkującym. Jego jad jest stosunkowo silny i nigdy nie wiadomo, jaka będzie reakcja organizmu.

WARUNKI HODOWLI

Terrarium

Terrarium dla osobników podziemnych powinno mieć wymiary 7 x 20 x 25(szer. dł. wys.) dla małych gatunków 10 x 25 x 35 dla średnich i 15 x 25 x 35 dla największych. U góry umieszczona powinna być kratka wentylacyjna będąca jednocześnie otwarciem terrarium. Kratka odpływowa powinna się znajdować na jednej z wąskich ścianek na wysokości 1- 2 cm o podstawy, szerokość tej kratki powinna wynosić ok. 1 cm. Jest to typ terrarium polecany i opublikowany przez światowa sławę w dziedzinie azjatyckich gatunków podziemnych pana Volkera von Wirtha. Ten system budowy zapewnia pająkowi maksymalnie zbliżone do naturalnych warunki jednocześnie nie utrudniając nam obserwacji, terraria takie nie zajmują także dużo miejsca. Ptasznik kopie swoja norę pomiędzy ściankami dzięki temu widzimy go w tunelu a duża warstwa podłoża daje mu poczucie bezpieczeństwa i komfort.
Podłoże dla podziemnych gatunków powinno być stabilne i dobrze chłonąć wodę, ogólnie bardziej spełniają te warunki podłoża próchnicze niż mineralne gdyż mają bardziej lepką konsystencje i lepiej adsorbują wodę. Dlatego polecam torf lub włókno kokosowe, mieszanką torfu z gliną, można też dodać vermiculit, mieszamy go z całością podłoża lub wsypujemy przy ściance w warstwach na przemian z torfem, daje to ciekawy efekt wizualny.
Po okresie suchym / zimowym terrarium wkładamy do miednicy z woda w celu nasiąknięcia (na kilka godzin) potem kolejne kilka godzin czekamy aż woda odcieknie kratką ściekowa.
Zastępstwem dla szklanych terrariów mogą być plastikowe pojemniki na żywność, które można dostać w wielu rozmiarach. Ostatecznie możemy trzymać pająka w standardowym terrarium, 30x30x30 ale wtedy musimy zapewnić co najmniej 20 cm podłoża, co w takim terrarium jest niepraktyczne i nieestetyczne

Ogrzewanie i oświetlenie

Co do oświetlenia i ogrzewania terrarium dla ptaszników podziemnych: Powinniśmy utrzymywać temperaturę podłoża w granicach 20-25 stopni a w okresie zimowania przez około 2 miesiące temperaturę 16-18 stopni jednak zimowanie stosujemy tylko, jeżeli liczymy na kokon w danym sezonie. Jako metodę ogrzewania polecam żarówkę, jeżeli mamy niewiele pająków i kabel/matę grzewcza, jeżeli mamy więcej sztuk. Jeżeli używamy żarówki to montujemy ją nad terrarium w takiej odległości, aby temperatura powietrza nie przekraczała 28 stopni ( ciągle musimy pilnować temperatury podłoża do 25 stopni), natomiast kabel grzewczy montujemy na płycie styropianowej, którą przyklejamy do ściany /półki, na której będą stały terraria po czym dosuwamy terrarium tylną ściankę do tak zagospodarowanej pułki.

Temperatura i wilgotność

Optymalna temperatura to około 23 stopni. Wilgotność w granicach 80%.

Żywienie

Młode karmimy wylęgiem świerszcza, krojonymi mącznikami oraz pinkami, którym przed podaniem zgniatamy główki. Wraz ze wzrostem ptasznika podajemy coraz większy pokarm pamiętając by nie był on większy niż ciało pająka. Dorosłym osobnikom podajemy wszelkiego rodzaju bezkręgowce odpowiedniej wielkości - karaczany, świerszcze, szarańczę, drewnojady. Raz na jakiś czas można podać mysiego oseska. Kręgowce powinny jednak stanowić dodatek i urozmaicenie a nie podstawę diety. Można podawać także samodzielnie złapane owady. Odławiać je należy w miejscach gdzie nie są one narażone na działanie spalin, oprysków z pól oraz wszelkich innych zanieczyszczeń. Należy wystrzegać się owadów mogących zrobić pająkowi krzywdę (inne pająki, osy itp.) oraz potencjalnie trujących (gąsienice, pluskwiaki itp.). Najlepsze są przedstawiciele prostoskrzydłych - szarańczaki, pasikoniki, świerszcze.

ROZPOZNAWANIE PŁCI

Samiec po ostatniej wylince traci niebieskie ubarwienie. Posiada także haki na goleniach pierwszej pary odnóży i narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy) na nogogłaszczkach. Z rozpoznawaniem płci u młodszych osobników mogą być problemy z racji podziemnego trybu życia i kłopotu z dostępem do wylinek.

Polecany dla doświadczonych hodowców.