Acanthoscurria geniculata

Wygląd i wielkość

Dorosłe samice osiągają 8-9 cm ciała. rozpiętość odnóży dochodzić może do 20 cm. Samce nieco mniejsze.
Przepięknie ubarwiony pająk. Karapaks i odwłok są aksamitnoczarne. Z odwłoka wyrastają ponadto rude włoski. Między oczami, a chelicerami (na krawędzi karapaksu) widnieje charakterystyczna biała linia. Nogi czarne z poprzecznymi białymi paskami . Na wysokości rzepki i goleni , między kolejnymi pasami, pojawiają się podwójne, cieńsze, równoległe linie biegnące wzdłuż nogi porośniętej rzadko brązowawymi włoskami. Budowa masywna. Młode osobniki są koloru szaro-beżowego z czarną plamką na odwłoku.

Długość życia

Samice żyją około 15 lat. Samce znacznie krócej - około 3 lat (do roku po ostatniej wylince).

Występowanie i biotop

Pająk pochodzący z Nowego Świata (Ameryka południowa). W naturze spotkać go można na "najniższym piętrze" deszczowych lasów Brazylii.

Cechy szczególne i ciekawostki

Acenthoscurria geniculata jest bardzo ciekawym pająkiem. Jest stosunkowo aktywna oraz posiada niepohamowany apetyt co jest na pewno jej atutem - hodując tego pająka można zapomnieć o wielotygodniowych głodówkach naszego podopiecznego.
Pająk rośnie szybko, młode osobniki często kopią norki w których mieszkają. Z wiekiem zatracają te instynkty, jednak stają się dość agresywne; potrafią zaatakować oraz wyczesują włoski parzące z odwłoka.

WARUNKI HODOWLI

Terrarium

Terrarium dla dorosłego osobnika powinno mieć wymiary około 30/30/20(dł./szer./wys.) cm. Może być otwierane z przodu i/lub góry. Konieczna jest wentylacja np. w postaci pasków z nawierconej aluminiowej płytki. Druciane i plastikowe siatki nie są najlepszym rozwiązaniem, gdyż mogą zostać przegryzione.

Młode osobniki trzymamy w pudełkach po kliszy lub pojemnikach na mocz. Wraz ze wzrostem przekładamy je do coraz większych "terrariów". Hodowcy stosują z powodzeniem pudełka po sałatkach, czekoladkach, wacikach do uszu itp. Popularne są także faunaboxy różnych rozmiarów, które dość tanio można dostać w sklepach zoologicznych.

Terrarium powinno być ustawione z dala od kaloryfera, głośników, wszelkich sprzętów powodujących drgania, w miejscu spokojnym, gdzie nie będzie narażone na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, strącenie z półki lub potłuczenie.

Jako podłoża używamy kwaśnego torfu, włókna kokosowego lub ich mieszanki. Powinniśmy zapewnić pająkowi kryjówkę, którą można zrobić z łupiny kokosa lub doniczki.

Ogrzewanie i oświetlenie

Do ogrzania terrarium można użyć żarówki lub kabla grzewczego. Większość hodowców wybiera to pierwsze rozwiązanie, gdyż żarówka poza funkcją grzewczą oświetla także terrarium. Przeważnie zaleca się stosowanie żarówek o mocy 15-25 wat. Można oczywiście zastosować mocniejszą - wszystko zależy jak daleko od terrarium umieszczone jest źródło ciepła (unikamy montowania promienników w terrarium z uwagi na możliwość poparzenia naszego pająka). Żarówka nie ma możliwości regulacji a podłączenie jej pod termostat nie wydaje się rozsądnym rozwiązaniem. Trzeba więc metodą prób i błędów tak dobrać moc żarówki oraz tak ustawić odległość by temperatura utrzymywała się na żądanym poziomie.
Żarówka może być zwykła, biała lub czerwona, której stosowanie jest wskazane szczególnie nocą. Czerwone światło jest niewidoczne dla ptaszników i możemy je bez kłopotu obserwować w porze ich największej aktywności.

Jeśli zdecydujemy się na użycie kabla grzewczego powinniśmy zaopatrzyć się w termostat. Sam kabel możemy zamontować pod terrarium, za jego ścianką lub wmontować go w nią (w przypadku, gdy np. ozdabiamy ją korkiem, zaprawę z kamieniami itp). Nie powinno się umieszczać kabla bezpośrednio w terrarium. Moc 25 wat jest zupełnie wystarczająca.

Należy pamiętać by zapewnić pająkowi miejsca o różnych temperaturach. Jedna część terrarium powinna być mocniej ogrzewana by zwierzę samo mogło wybrać, jakie warunki są dla niego w danym momencie najlepsze.

Temperatura i wilgotność

Temperaturę należy utrzymywać w granicach 26-28 stopni z kilkustopniowymi spadkami w nocy. Przy niższej (nie spadającej poniżej 20 stopni) pająk również będzie żyć i rozwijać się, jednak proces ten będzie znacznie wolniejszy. Wilgotność wysoka - 70-80%.

Żywienie

Młode karmimy wylęgiem świerszcza, krojonymi mącznikami oraz pinkami, którym przed podaniem zgniatamy główki. Wraz ze wzrostem ptasznika podajemy coraz większy pokarm pamiętając, by nie był on większy niż ciało pająka. Dorosłym osobnikom podajemy wszelkiego rodzaju bezkręgowce odpowiedniej wielkości - karaczany, świerszcze, szarańczę, drewnojady. Raz na jakiś czas można podać mysiego oseska. Kręgowce powinny jednak stanowić dodatek i urozmaicenie, a nie podstawę diety. Można podawać także samodzielnie złapane owady. Odławiać je należy w miejscach gdzie nie są one narażone na działanie spalin, oprysków z pól oraz wszelkich innych zanieczyszczeń. Należy wystrzegać się owadów i innych mogących zrobić pająkowi krzywdę, oraz potencjalnie trujących (gąsienice, pluskwiaki itp). Najlepsze są przedstawiciele prostoskrzysłych - szarańczaki, pasikoniki, świerszcze.

ROZPOZNAWANIE PŁCI

Samica zazwyczaj mocniej zbudowana od samca. Samiec szczuplejszy, posiada dłuższe odnóża. Ubarwienie obu płci jednakowe. U samca po ostatniej wylince pojawiają się bulbusy - narządy kopulacyjne na końcach nagogłaszczek oraz haki na goleniach pierwszej pary odnóży. Przed osiągnięciem dorosłości płeć można rozpoznawać na podstawie analizy budowy płytki i szczelinki płciowej, oraz wylinki.

Polecany dla średnio doświadczonych hodowców.